Гэгээлэг

Өнөөдөр 2 сарын 14-ны өдөр Миний утаатай ч гэсэн Улаанбаатар хотын минь гудамжаар нүдэнд нь хайр гэрэлтсэн залуучууд алхлана. Бүгд л нэг зүйлрүү яарсан тэмүүлсэн. Энэ өдрийг дахиж хэзээ ч ирэхгүй л юм шиг. Зарим нь гэр орондоо болзоондоо биеэ бэлдээд л... Ажил дээрээ байгаа хүмүүс юун ажлаа бодох вэ... Орой хайртай хүнээ яаж баярлуулахаа дахин дахин төлөвлөөд л... Яажшуухан хайраа илчэлэхээ ч мэдэхгүй... Буцах хаяггүй захиа бас хайлуулсан шоколадаа хараад өгөх эсэхдээ эргэлзээд л эгэгэ... Өмсөж зүүсэн хувцасаа байн байн тольдоод л зөвхөн өнөөдөр л гайхамшигтай харагдахын тулд ямар их хичээсэнийг нь өнгөцхөн харахад л мэдрэгдэнэ. Дэлгүүр хоршоо цэцгийн дэлгүүрээр инээд алдсан залуучууд яг л нөөцийн мах-д очерлож байгаа аятай л эгэгэ. Бүх зүйлийг хайрыг илтгэх улаан ягаан давамгайлжээ. Энэ Улаанбаатар хот тэр чигтээ л ХАЙР ДУРЛАЛ-р амьсгалж байгаа ч юм шиг... Гайхамшигтай сайхан... Гэхдээ би зөвхөн өнгөцхөн л харж эхний хэдэн үгс өгүүлбэрийг бичлээ. Энэ бүх үйл явц, өнгө чимэг,

1-р хэсэг "Ил Захидал" Нэгэн гайхамшигтай бүсгүйд илгээмж ирж гэнэ. Бүсгүй хэнээс ирсэнийг нь мэдэх гэж эргэж тойруулсан ч нэг бичиг бүр буцах хаяг ч харагдсангүй. Баярлан догдолж айж илгээмжийг задалтал нэгэн ил захидал, бас нэг бугуйвч, нэг ширхэг зөөлөн чихэрний хамт гэрэл зураг гарж ирж гэнэ.  Яаран захидлыг задлан унштал: Сайн байна уу Нар ээсэн сайхан өдрийн мэнд бүсгүй минь. Бугуйвч Чихэр Зураг гуравыг хараад чи намайг хэн гэдгийг мэдсэн бол уу! Чи санаж байнаа уу тэр бугуйвчийг тиймээ анх чамтайгаа танилцаад сар гарамын дараа шинэ жил дөхчихсөн үе шиг санагадана чи минь нэг бугуйвч зүүгээд ирсэн тэгээд л би чамаас ямар гоё зүүлт вэ надаа өгчих гээд зүүчээд тэр чигтээ энэ чинь минийх гээд авчихсаныг. Зөөлөн чихэр чиний гайхшралыг төрүүлж магадгүй ээ. Би маш сайн санаж байна чи надад анх тэр өдөр зөвшөөрөхдөө нэгэн захиатай хамт тэрхүү зөөлөн чихрийг өгж байсан шүү дээ. Чихрийн цаасаа хадгалж явсан ч хаа нэгтээ нэг номныхоо завсар хийгээд олсонгүй тийм

Одоогоос яг нэг жилийн өмнөхөн... Тиймээ би өнгөрсөндөө амьдарч байгаа хүн... Тиймээ би дурсамжиндаа хүлэгдэж ганцаардаж шаналж байна. Тэрхэн мөчид би газарт биш тэнгэр дээгүүр ёстой л нөгөө үүлтэй мододын дээгүүр юу гээ байдаг билээдээ ямартай ч үүлэн дунд хөвж явсан санагдана. Юм бүхэн ямар сайхан ГЭГЭЭЛЭГ гэрэлтэй бүх зүйл утга учиртай юм шиг санагдаж байждээ. Одоо би гутарч байна цаг хугацаа ямар их аугаа бас ямар их зүйлийг өөрчилдөгийг ухаарлаа. Аливаад хөөрцөглөж бодит байдлаас хөндийрж хэт туйлширч болохгүй юм. Тиймээ би хөвөн нисэж байждээ. Маргааш нөгөөдөр хүний амьдрал өдөр өдрөөр биш минут секундаар өөрчлөгдөж байна. Бид цаг хугацаатай уралдаад хэзээ ч гүйцэхгүй нь бололтой... Зарим нэг гүйцсэн хүмүүсийн ухаан уужим саруул оюун бодол нь энэ ертөнцөөс тасарч хэтийдсэн бололтойм. Миний мэдэх тэр жилийн өмнөх жаргалтай дүр зураглалуудыг минь ирээдүйд бүр хэд дахин илүү болгож авчрахыг би хүсэж байна... 2011 он маань аз жаргалтай дурсамж үйл явдал ихтэй бас төгсгөл нь аймшигтай

Хол зай... Хэдийгээр бүх зүйлс холдсон ч гэсэн... Бие биенээсээ хол байгаа хэдий ч уулзаж чадахгүй байгаа ч гэсэн энэхүү хол зай харин чи бид хоёрыг улам ойртуулах ёстойм шүү. Өглөө сэрээд л чамайгаа хайна чинийхээ үнэрийг мэдрэхийг хүсэж төсөөлөн санахыг хичээнэ. Босоод цай уух гээд найруулж хутгаж суухдаа хүртэл би чамайгаа санана. Жижиг энгийн бүх зүйл дээр чамайгаа үгүйлсээр... Хичнээн цаг хугацааг туулж энэ хол зай ойртох ёстойг би таашгүй. Гэхдээ гадарлаж байгаа. Үргэлж намайг гэсээр би бүр даварчихсан тэнэг гэдгээ мэднэ. Үнэндээ би ч гэсэн зөвхөн чи өөр хэн ч байхгүй мэтээр л сэтгэж амьдарсаар... Чиний төлөө би бүхнээс татгалзаж чадна ганцхан чиний л төлөө. Хол зай байх тусам хос бид хоёрын сэтгэл улам их ойртож санагалзаж бэтгэрэнэ шүү дээ. Одоо бүх юмс цаг хугацаа л харуулна...

ДҮР ЗУРАГЛАЛ мину... Юунаас эхлэхээ би мэдэхгүй юм 20 гараад л явж байгаа залуугийн өчүүхэн бодлыг уншаад бүү шоолоорой. Нас залуу Цус шингэн гэх хэрэггүй хүн бүхэнд өв тэгш үг болон үзэл бодолоо хэлэх эрх бий... Цаг хугацаа гэгч аугаа зүйл ч юм шиг аль эсвэл аймшигтай ч юм шиг.   Тиймээ нөгөө та бүхэний өдөр тутамд тохиолддог ХАЙР ДУРЛАЛ -ын талаар л... Өдөр бүхэн ганцхан түүндээ дурлаж... Өчигдөрөөс ондоо Өнөөд

Яг одоо хав харанхуй саргүй одод үгүй шөнийн тэнгэр шиг л байна. Цаг агаарын байдал тааламжгүй Зүрхэнд цасаар шуурна. Бас тэнгэр шиг байна гээч хө. Аадар бороо зогсолтгүй асгарч, аргамжаад үлдсэн гунигийг минь үерийн усаараа аваад явчихгүй л юм. Нар гарахыг хүлээж өөрийгөө тайван орхино. Хорвоо дэлхийд хааяа нар өглөө болгон манддагийг мартах шиг... Үргэлж л ийм бүүдгэр ертөнцийн ганцаардсан цамхагын хамгийн өндөрт байрлах өрөөндөө өөрийгөө түгжэн хэдэн мөр үсэг таталган бичнэм. Суурийг би өөрөө ухаж, тоосго бүрийг нь би өөрийнхөө хүслээр өрсөн...Орчноос өөрийгөө таслахын тулд хамгийн өндөрт гэрэл муутай бүүдгэр өрөөтэй. Хааяа хааяахан энэ өрөөгөөрөө шагайж ганцхан жижигхэн цонхоор нь гаднах ертөнцийг ажиж суух дуртай. Тэгээд л өөрийгөө харааж зүхэж орилж хашгирч савлаж шидэлж бяцалаад л хаалгын нь хүчтэйхэн саваад цамхагынхаа уртаа шатаар эрсхэн ууртай гүйхчээ аядан бууна. Хамаг бухимдлаа тэрхүү цамхагынхаа бүүдгэр өрөөнд үлдээчихсэн мэт. Уртаа шатаар нь гүйж явахдаа уйт